آیت الله مصباح و حکمرانی

بسم الله الرحمن الرحیم

آیت الله مصباح و حکمرانی

با نزدیکی مناسبت سالگرد درگذشت مرحوم استاد مصباح یزدی خیل نوشته‌هایی که اغلب در دو گروه تعظیم صرف و تقبیح صرف قرار دارند روانۀ خروجیهای رسانه‌ای‌نشریاتی دوست‌داران و دشمن‌داران ایشان می‌شوند.
این نوشته را من به قصد انتقادی مبنایی از کلیت نهادهای حوزوی منسوب به نظام و شخص ایشان پیشکش می‌کنم.
مرحوم مصباح در مقام یک فیلسوف اسلامی (که جایگاه علمی ایشان قابل خدشه نیست) چندی پس از پاگیری و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران متولی یک نهاد آموزشی بزرگ شد. 
بر مسند مسئولیت نشستن استاد مصباح پس از آبیاری نهال انقلاب با خونهای پاکانی از بهترین ابنای زمان و رشیدان روزگار بود که زمینه‌ساز و تداوم‌بخش نظام جمهوری اسلامی شده بودند و نیز  پس از کشتار فجیع سران تنها حزب فراگیر نظام ما بود که درصدد نیروسازی برای ارکان آن و درانداختن طرحی نو در مهمترین رکنهای حکومتی آن بودند.
پرسش از سر سرزنش من این است که نهادهای حوزوی منسوب به نظام (و نه مؤسسات و اشخاص مستقل) و نیز مشخصاً مؤسسۀ آموزشی-پژوهشی امام خمینی چه کارهایی برای رصد فرایند نهادسازی و نیروسازی برای تحقق آرمانهای انقلاب و ورود به انتقاد از فرآیندهای معیوب موجود کرده بودند و مثلاً چنانکه پیروزی در فلان و بهمان انتخابات برایشان اهمیت داشت و برایش وقت می‌گذاشتند چه تعداد جلسات برای امور زیربنایی انقلاب (اقتصاد و روابط قدرت واقعی و نه تخیلی در سطح ریاست جمهوری یا وزارتخانه‌ها و مجلس) ترتیب داده و چقدر اصولاً دغدغۀ امور واقعی زیربنایی و نه روبناهایی چون ولایت فقیه یا حجاب را داشتند؟ 
پاسخ من تقریباً هیچ است.
هشتگها:

حکمرانی اسلامی
انقلاب مداوم
عافیت‌طلبی
انقلاب مستضعفان
انقلاب در انقلاب
بدیلهای سرمایه‌داری
محمد نورالهی
 

یا خمینی عجب از شور جهادی که تو داری
مردم از رونق بازار کسادی که تو داری
علی معلم دامغانی